Systematyczny wzrost ruchu motoryzacyjnego na polskich drogach przy ograniczonej możliwości doskonalenia infrastruktury komunikacyjnej to przyczyna szybkiego wzrostu wypadków w ruchu drogowym w Polsce, zwłaszcza z udziałem dzieci i młodzieży.
   

   W Polsce wszystkie dzieci od siódmego roku życia mają ustawowy obowiązek uczęszczania do szkoły. Zgodnie z prawem o ruchu drogowym od tego też wieku stają się pełnoprawnymi uczestnikami ruchu drogowego. Mogą samodzielnie korzystać z dróg w charakterze pieszych. Droga dziecka do szkoły staje się więc ważnym problemem komunikacyjnym i edukacyjnym.

 

   Na drodze obowiązuje zasada ograniczonego zaufania, ale dzieci nie potrafią w pełni ocenić tego, co dzieje się na drodze. Przechodząc przez jezdnię lub ulicę, za każdym razem narażone są na niebezpieczeństwo. Zachowanie dzieci jest spontaniczne; bawiąc się zapominają o wszystkim. Chcąc odzyskać piłkę, widząc kolegę, przebiegają na drugą stronę jezdni nie zważając na nic.Większość wypadków zdarza się na drogach pozamiejskich i to dość często na prostych odcinkach, a w miastach - na przejściach dla pieszych, przystankach komunikacji publicznej, skrzyżowaniach.

 

   Zanim dziecko przyjdzie do szkoły to rodzice spełniają najważniejszą rolę w przygotowaniu swojej pociechy do uczestnictwa w ruchu drogowym. Przykład rodziców jest najskuteczniejszym sposobem uczenia dzieci właściwego zachowania. Wzory zachowań dziecko przejmuje od dorosłych przez naśladownictwo. Powinniśmy więc wystrzegać się wszelkich błędów, brawury, lekceważenia przepisów itp., gdyż dziecko może przyjąć takie postępowanie za normę lub przyjąć je podświadomie. W tym działaniu jest też określona rola dla każdego nauczyciela - bez względu na przygotowanie specjalistyczne i rodzaj prowadzonej pracy pedagogicznej. Nauczyciele stają więc przed wyzwaniem nauczenia dzieci zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Mają obowiązek uczynić wszystko, aby nie stało się im nic złego nie tylko w budynku szkolnym, ale także w drodze do szkoły i ze szkoły do domu.

 

   Poznanie zasad bezpiecznego uczestnictwa w ruchu drogowym wymaga przyswojenia przez dziecko pewnych definicji, rozumienia znaczenia znaków i sygnałów drogowych, a przede wszystkim nabycia umiejętności i nawyków prawidłowego i bezpiecznego poruszania się po drodze. Aby nauczanie przyniosło pożądany efekt należy kierować się zasadą stopniowania trudności oraz systematycznego utrwalania zdobytej wiedzy. Musimy nauczyć dzieci właściwych zachowań a zwłaszcza podejmowania decyzji w zależności od zaobserwowanej sytuacji na drodze. Konieczne jest rozwijanie ich zdolności poznawczych, uwagi, spostrzegawczości, orientacji czasowej oraz przestrzennej.